هوش مصنوعی: من همیشه در عشق و محبت مشغول بوده‌ام، مانند یک سمندر که با وجود آتش، به زندگی و آرامش خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: در بستر آشفته و ناپاک من، گل گلابی می‌روید که شمع را در کنارم به سرگرمی مشغول می‌کند.

هوش مصنوعی: من از عواقب کارهایم نگران نیستم، زیرا دشمن داشته‌ام که هنوز از کینه‌ام رنج می‌برد، حتی اگر زیر خاک باشد.

هوش مصنوعی: خواب کسانی که مرده هستند، از مرگ خودشان سنگین‌تر و سخت‌تر است، وگرنه با تأثیر سخنان من، می‌توان خون مرده‌ها را زنده کرد.

هوش مصنوعی: دل پرهیجان من نیازمند آرامش است، اما نوازش‌های بیهوده نمی‌تواند به من تسکین دهد؛ مانند اینکه دریای عمیق، چگونه می‌تواند به من آرامش بخشد وقتی پنجه مرجان به آن می‌رسد؟

هوش مصنوعی: هیچ دلی وجود ندارد که از غم و اندوه من متاثر نشده باشد. باغی که در آن درب بسته است، باعث می‌شود غنچه‌ای که در آنجا است ناامید و غمگین باشد.

هوش مصنوعی: هیچ تلخی‌ای نمی‌تواند مانند زهر چشمی باشد که محبوبم دارد، چرا که من در مقابل خستگان تنها یک شربت شیرین هستم.

هوش مصنوعی: اگر غیرت و حسد بخواهد، خون مشکی که از غزال به دلیل زیبایی‌اش می‌ریزد، در هر جایی که زیبایی و جلوه‌ای مشاهده شود، در خط نوشته من نمایان می‌شود.