هوش مصنوعی: آه من همیشه در دل پنهان می‌ماند تا اینکه کسی از درد عمیق من مطلع نشود.

هوش مصنوعی: امروز هیچ چیز مانند گوهر من ارزشمند نیست، چون احساس تنهایی و یتیمی در قلبم سنگینی می‌کند و زندگی‌ام را به خاک تبدیل کرده است، مانند زمین بازی که هیچ چیز مثبتی در آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: یک روز با اشک و ناله به انجام اعمال مذهبی پرداخته‌ام. آیا زمانی می‌رسد که زخم زبان‌های مردم مانع از ادامه راهم شود؟

هوش مصنوعی: با اینکه سکوت کرده‌ام و چیزي نمی‌گویم، اما زخم‌های زبان دیگران همچنان مرا آزار می‌دهد. در حالی که دستم به چیزهای بدی می‌خورد، نمی‌توانم از آن‌ها دور شوم.

هوش مصنوعی: دوست من در حالی که بیدار هستم، در کنار مادرم است. اما دشمن از حالت درونی من باخبر است و در حال تهدید من است.

هوش مصنوعی: بی‌نیاز از محدودیت‌ها و فارغ از دوری‌ها، معانی عمیق در خلوتگاه من وجود دارد و نیازی به هیچ مانع و محرومیتی نیست.

هوش مصنوعی: دل روشن من دیگر جایی برای فکر کردن به دنیا ندارد. این موضوع، صورت زیبا و نورانی عشق من را از من گرفته است.

هوش مصنوعی: از تفکر و اندیشه‌ام نمی‌توانم جدا شوم، جز اینکه به زلف‌های پریشان اشاره کنم که همیشه در ذهنم می‌چرخد و برایم دلپذیر است.