هوش مصنوعی: اگر ناخن پرندگان به من نمالد، پس کیست که به این بدن لاغر و بی‌جان من رسیدگی کند؟

هوش مصنوعی: از خواب و نشئه چشمان لیلی همچنان در حال نوشیدن خون هستم، حتی اگر در دستان غزال‌ها جام مجنون من قرار گیرد.

هوش مصنوعی: به این معناست که آیا جوش و خروش دریا می‌تواند مانع طوفان شود؟ و آیا سنگی که به ملامت من برمی‌خیزد، می‌تواند به حال مجنون من کمکی کند؟ این جملات نشان می‌دهند که مشکلات و دشواری‌ها نمی‌توانند مانع از آزادی و شور و شوق درون شوند.

هوش مصنوعی: در حالتی از درد و بی‌قراری مانند گل لاله‌ای که در خون خود غوطه‌ور است، می‌تپم. اگر سرم در دامن لیلی باشد، نشانگر دیوانگی من است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به انصاف به گوش او برسانم، از میان پیچ و خم‌های افکار، هر کسی که نظری درباره ذات و شخصیت دیوانگی من دارد، باید آن را بشنود.

هوش مصنوعی: صفحه یادداشت‌های دیوانگی، میدان بزرگی برای عاشقان است و نوشته‌ای که از دفتر عاشق مجنون به یادگار مانده، نشان‌دهنده آن فردی است که در این راه گام برداشته است.

هوش مصنوعی: جایگاه من به عنوان مجنون، فرصتی برای آرامش و دغدغه‌های سرگردان نیست. در واقع، تحت تأثیر احساسات و جنون عاشقانه‌ام حتی پرنده‌ای هم می‌تواند بر پایگاه من نشیند و مرا به جنب و جوش درآورد.

هوش مصنوعی: اگر درد و رنج عشق را از درون خود بیرون کنم، آن زمان جهان به خاطر وجود مجنون من تبدیل به مکانی تاریک و سیاه خواهد شد.

هوش مصنوعی: عشق می‌تواند به اندازه‌ای قدرتمند باشد که حتی موجودات بزرگ و قوی مانند عقاب را تحت تاثیر قرار دهد. در این عشق، مجنون به شدت احساساتی است و این احساسات او به اندازه‌ای عمیق است که هرچه قوی‌تر می‌شود، او را به چالش می‌کشد. عشق، هم شیرینی و هم دردسرهای خاص خود را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: از عشق نمی‌توانم سر بلند کنم؛ حتی اگر لیلی بر سر مجنونم بیاید، نمی‌توانم به خودم مغرور شوم.

هوش مصنوعی: زمانی که سنگی سبک‌وزن از فلاخن پرتاب می‌شود، حالتی آزاد و شگفت‌انگیز پیدا می‌کند. این حالت به من احساس پرواز و آزادی می‌دهد، به‌گونه‌ای که یادآور بال و پر جنون‌آمیز عشق من است.

هوش مصنوعی: صائب با زیبایی آتش، توجه شب‌روان را جلب می‌کند، چون عاشقانه‌های آتشین، دل مجنون من را می‌سوزاند.