هوش مصنوعی: در مهمانی خوشگذرانی من، چشم‌های سیاه و جذاب وجود دارند و مجنون (عاشق) من از زیبایی آن‌ها مست می‌شود و شیشه نوشیدنی‌اش از کمر غزال‌های زیبا پر شده است.

هوش مصنوعی: در دل من همیشه درد و رنجی وجود دارد و هر سمت که نگاه می‌کنم، نشانه‌هایی از عشق و غم به چشم می‌خورند.

هوش مصنوعی: هرچند او با شمشیر خود تخت و بستر برای من ساخته است، اما همچنان زنجیر بندگی و محبت او از خون من جاری است.

هوش مصنوعی: زمانی که دهانم زخم باشد، نمی‌دانم بی‌حیایی یا گستاخی چیست. زیرا تیغ خون‌آلود به لب میگونم آسیب رسانده است.

هوش مصنوعی: دانشمندان و محققان دنیا را به فکر واداشته است، چرا که مضمون من به اندازه‌ی پیچیدگی زلف معشوقان، دشوار و رازآلود است.

هوش مصنوعی: از گفتگوهای عالم، حالتی شگفت و شور و شوق در من ایجاد شده است، قلب من پر از احساسات شاداب و دردها مانند صد میخانه جوشان است.

هوش مصنوعی: در دل حکمت، طلا همیشه خالص نیست و بهترین مکان برای افلاطون به هیچ جا بهتر از این خم نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: آواز بلبل حال و هوای باغ را شاداب می‌کند و زیبایی او سبب می‌شود که عشق من به او هر روز بیشتر شود.

هوش مصنوعی: سرو به زیبایی خود را نمایان می‌کند، همان‌طور که شیشه‌ای خالی با خون و عرق پر می‌شود. هنگامی که به باغی سرسبز می‌آید، رنگ سبز و گلگون خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: شاخ گل بر زمین می‌افتد و این نشان می‌دهد که صائب به دلیل بی‌عملی خود در هر جایی که قدم برمی‌دارد، قادر به خلق شعر موزون نیست.