هوش مصنوعی: چند بار صدای تو می‌تواند ذهن مرا به خود مشغول کند؟ این صدا نمی‌تواند به عمق وجودم راه پیدا کند، مثل حلقه‌ای که فقط در گوشم می‌چرخد.

هوش مصنوعی: در میان درختان سرو، قمری دست خود را حلقه کرد. حالا چند بار حلقه‌اش را بیرون از آغوش من می‌کنی؟

هوش مصنوعی: من مانند شراب کهنه‌ای هستم که در گلابی قرار گرفته‌ام و احساس آرامش می‌کنم، اما با این حال، هیجان و شور درونم به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه من به کوه صبر و استقامت می‌بخشم و بر آن سایه نوازش می‌افکنم، اما نمی‌تواند بار سنگین مشکلاتم را تحمل کند.

هوش مصنوعی: دشمنان را از ظاهر و هیبت من می‌توان به ترس انداخت، چرا که قدرت و تأثیر من در کلام نداشتن و سکوت من نهفته است. مانند تیغی دو لبه که اگرچه خاموش است، اما بسیار خطرناک و مؤثر است.

هوش مصنوعی: جنون من به شدت زیادتر می‌شود، چون من مانند کودکان نیستم که از سنگ خصوصی برخوردار باشند، بلکه به مانند دریا هستم که هرگز آرام نمی‌گیرد و همیشه در حال تلاطم است.

هوش مصنوعی: وقتی کسی با لبخند شیرینی به من نگاه می‌کند، احساس غم می‌کنم، مثل زنبوری که در جستجوی شهد است.