هوش مصنوعی: گرفتگی دل من از نگاه روشن کسی است و این دل، همچون رشته‌ای به سوزنی پیوند خورده است.

هوش مصنوعی: درد و جنونِ دوری‌ام از شدتِ احساس، به اندازه‌ای است که حالتی شبیه به شکستگی و بی‌پناسی را به من داده است.

هوش مصنوعی: می‌گوید که آرزوی من به قدری عمیق و قدیمی است که مختص به امروز نیست. مانند گلی که همیشه در پی چیزهایی است و به دامنش چنگ می‌زند، من نیز همیشه به آن آرزو وابسته‌ام.

هوش مصنوعی: کجا می‌تواند نقشی فریبنده، مرغ باهوش را فریب دهد؟ من از نظر به خانه‌ای رنگارنگ، از یک روزن تماشا می‌کنم.

هوش مصنوعی: کسی که پشت سر من عیب‌جویی می‌کند، حتی اگر خیلی عزیز باشد، در واقع دشمن من است.

هوش مصنوعی: در جایی که من هستم، برای ورود به این مسیر، باید به خودت تجهیزات لازم را جمع‌آوری کنی و خود را به اصول و اعتقادات خاصی متصل کنی.

هوش مصنوعی: نغمهٔ من همیشه شفاف و دلنشین است، چرا که عشق و احساسات عمیق من در زیر ظاهر زیبای زندگی‌ام نهفته است.

هوش مصنوعی: من مانند زنبوری که به شمع نزدیک می‌شود، نیازی به شهد و کمک ندارم، زیرا خانه‌ام از ذخیره‌ام روشن و پرنور است.

هوش مصنوعی: من در این جمع و محفل به مانند چراغی کوچک و کم‌نور هستم که مهربانی و لطافت دوستان مانند روغن برای من به حساب می‌آید و به وجودم جان می‌دهد.

هوش مصنوعی: من مثل باز، به خاطر آنکه چشمم را نگه دارم، مشغول هستم؛ زیرا که دست و بازویم، منزلگاه شاهان است.

هوش مصنوعی: غزالی که من را به بیابانی از عشق و دلتنگی انداخته، گیسوانش مانند دامی است که مرا به خود می‌کشد و از خودم جدا می‌کند.

هوش مصنوعی: من در میان پرندگان خوشخوان و سرزنده به خاطر این حقیقت که گردن من زینتی از سوی درخت سرو دارد، افتخار می‌کنم.

هوش مصنوعی: هدف از گردش در باغ، شوق و اشتیاق بلبلان است، وگرنه دل پر از درد من خود یک بهشت است.

هوش مصنوعی: از شکاف‌های سینهٔ گل، به عمق گلی که در باغچه است، نظری دارم.