هوش مصنوعی: دل من به خاطر دوری از آن محبوب غمگین و بی‌تاب شده و حالا جنبه‌ای آسمانی به خود گرفته و از محدودیت‌های دنیوی رهایی یافته است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که پناهگاهی داشتم، احساس ناراحتی و رنج را مانند یک مشت خار در دل داشتم. اما اکنون که دیگر آشیانی ندارم، گیاهان و باغ‌ها نیز به خاطر بی‌سرپناهی‌ام از من پژمرده و بی‌حالت شده‌اند.

هوش مصنوعی: زندگی برایم مثل یک زندان شده بود و آن قدر وضعیت بد بود که احساس می‌کردم تمام شهر برایم بی‌خانمانی است و در آن خانه به راحتی نمی‌توانستم زندگی کنم.

هوش مصنوعی: من وقتی که اختیار خود را مانند تاک رها کردم، نخل سرکش که زیر دست من بود به خاطر خوش‌خیالی‌ام از کنترل خارج شد.

هوش مصنوعی: من آبروی خود را به دریا سپردم، اما صدها صدف از زیبایی و ارزش من سیراب شدند.

هوش مصنوعی: چون گل زیبا، درون خود را به خون آغشته کردم تا در این باغ، رنگ پاییزی از من پدیدار شود.

هوش مصنوعی: من اگرچه عمر کوتاهی دارم، اما به تقدیر ایمان دارم؛ زیرا آنچه از زندگی‌ام از دست رفته، در شادی و خوشبختی بوده است.