هوش مصنوعی: صبح شده و ای ساقی، نقاب زیبای دختر به گلبرگ‌های سفیدش را کنار بزن. از آن لب شیرینش، مقداری نمک در چشم ساغر بریز.

هوش مصنوعی: آتش شعله‌وری در دل به خاطر عشق کسی بی‌پروا روشن کن، آرزوهای ناپخته‌ات را مثل چوبی در آتش بسوزان.

هوش مصنوعی: سینه‌ات را از اشک و آه پاک کن و سپس دفتر آینه را در برابر اسکندر قرار بده.

هوش مصنوعی: این شعر به معنای جمع‌آوری و انباشتن خار و علف‌های هرز از دشت است، به‌گونه‌ای که گویی طوفانی به وجود آمده و آسمان و ستاره‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در واقع، شاعری با استفاده از این تصویر، به قدرت و شدت عمل در ایجاد تغییر اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: از صدف بیاموز چگونه دشمنی را مدیریت کنیم، اگر در زمان جدایی بر سر آید، از دهن گوهر خود دور نیفکن.

هوش مصنوعی: پرهای مرغی که در سفر است، نماد سبکی و آزادگی او در جستجوی حقیقت است. هر کسی که به دنبال عزت و رفیع‌بودن است، باید حاضر باشد تا در برابر دیگران تواضع کند و به آن‌ها احترامی شایسته بگذارد.

هوش مصنوعی: هر موجی در این دریای خون مانند نعل وارونه‌ای است، بنابراین هر جا که خطر بیشتری احساس شود، باید لنگر بیندازیم و توقف کنیم.

هوش مصنوعی: آرامش شعله را خاکستر تحت تأثیر قرار می‌دهد و داغی آسمان‌ها را در دل خود می‌پذیرد، مانند فشاری که در کوره ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: خوشبختی و prosperity در زمان‌هایی که به نظر می‌رسد در حال خواب و سکون هستیم، در زیر سطح وجود دارد. هر جا که فشار و سنگینی وجود داشته باشد، می‌تواند نقطه‌ای برای شروع و استقرار باشد.

هوش مصنوعی: برای مدتی، از خواب غفلت بیدار شو و به یاد عزیز از دست رفته‌ات باش، تا شعله‌ای از عشق و یاد او در دل‌ات زنده شود.