هوش مصنوعی: ای مطرب، صبح شده است، پس لحن شادی را به آواز بیاور و دل را با نغمه‌ات همچون عود در آتش شعله‌ور کن.

هوش مصنوعی: از عمق وجودت، همچون سپیده دم، آهنگی ساده و دلنشین سر بده که بر پرندگان جنگل بنشیند و سکونت کند.

هوش مصنوعی: ساختن پرده‌ای از قوانین خود کار آسانی است؛ اما تو می‌توانی سرنوشت ناهماهنگ ما را تغییر دهی.

هوش مصنوعی: ناقه، به واسطه‌ی ذوق خود، در دلش آرزویی دارد. تحت فشار غم‌ها نرو، دل را محکم کن و به زندگی ادامه بده.

هوش مصنوعی: پاهایش در کنار برق و روشنی صبح قرار دارد. ای صبح، تو هم به اندازه شبنم زیبا و دل‌نشینی، در این باغ میوه‌ها و گل‌ها، چشمی بگشا و ببین.

هوش مصنوعی: در جایی زیر کوه عظیم و محکم، منتظر نباش که دیگران به تو کمک کنند. به جای این انتظار، با محبت و عشق دل خود را مانند آینه زیبا و شفاف کن.

هوش مصنوعی: یک انگشت بر تارهای چنگ خواب آلود بزن و شب‌های آشفته را به نوای شاداب دعوت کن.

هوش مصنوعی: غنچه‌ی باغ سکوت از افتادن برگ‌ها در امان است. پس دندان بر روی زبان بگذار و از صحبت کردن دوری کن، تا دل‌ت را در سکوت حفظ کنی.

هوش مصنوعی: ماه صائب به خاطر نیازهایش همیشه پژمرده و زردرنگ است. اگر می‌خواهی بی‌نیازی را در زندگی‌ات تجربه کنی، باید با ناز و زیبایی با جهان اطرافت برخورد کنی.

هوش مصنوعی: این جمله به کسی که درباره حکیم غزنوی سخن می‌گوید اشاره دارد و بیان می‌کند که او در دنیای امروز نیز محبوبیت و آوازه‌ای دارد. به طور کلی، این نقل به اهمیت و نفوذ حکیم غزنوی در زمان خودش و نیز تأثیرش در زمان‌های بعدی اشاره می‌کند.