هوش مصنوعی: دل خود را از آرزوهای بی‌فایده پاک کن و مانند کسانی که بی‌نیاز هستند، خالص و ساده زندگی کن. درونت را از غم و اندوهی که به دل آسمان می‌زند پر کن.

هوش مصنوعی: بهار و زمان رستاخیز نزدیک است و تو هنوز شرمگین و بی‌عملی. باید خودت را فدای تغییر کنی و سپس در دل زمین بذارید.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دانه‌ها از غربال رد نشده‌اند، به طور دقیق و با دقت به بررسی و پاکسازی خرمن خود بپرداز.

هوش مصنوعی: در راه فداکاری و ایثار، از هیچ فعالیتی غافل نشو؛ حتی اگر جان کوچکی از خود بدهی، آن را صرف جمال پرشور او کن.

هوش مصنوعی: امید به صبح را از دست نده و شب را بی‌توجهی نکن. برای درک زیبایی صبح، احساسات و ناامیدی‌های خود را بشناس.

هوش مصنوعی: هیزم تازه را بیشتر از این جلوی عارفان نگذار، زیرا آنها از وسایل دنیا مانند عصا و شانه و مسواک بی‌نیاز هستند.

هوش مصنوعی: انتظار مرگ بدون هیچ تلاشی نشانه‌ی تنبلی است؛ راهت را نزدیک کن و مانند پروانه‌ای سریع و فعال باش.

هوش مصنوعی: چند بار می‌خواهی به خواب بروی و بر بستر دراز بکشی؟ وقتی روح‌های سبک و آزاد در دام اتحاد گرفتار شده‌اند، از خواب بیدار شو و اقدام کن.

هوش مصنوعی: یوسف زیبا را در آغوش خود نگیر، زیرا نسیم صبح او را مثل گلی چاک‌دل می‌کند.

هوش مصنوعی: در زمین پاک، باران بهاری دانه‌های گرانبها می‌ریزد. اگر می‌خواهی مانند صدفی باشی که گوهر در دل دارد، دل خود را پاک کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در این باغ قدرت اختیار داری و می‌توانی گریه کنی، صائب، به دلایل نادرست و انحرافی مانند تاک، عذرخواهی کن.