هوش مصنوعی: زلف‌های سیاه و پر پیچ و خم خود را از چهره‌ات دور کن، چون روز روشن، گل را در نظر بی‌روح و بی‌نور می‌کند.

هوش مصنوعی: آینده و سرنوشت عشق من به وضوح برای دیگران مشخص است، همان‌طور که نمی‌توان با آب گفتن، تصویر را پنهان کرد.

هوش مصنوعی: آتش ناشی از سردی نفسم، مانند برگ‌های پاییز رنگ خود را از دست داده است. ای کلیم، به خاطر شمع، مانند نوری که در کوه طور درخشید، عمل کن.

هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که essence و حقیقت وجودی‌ات را از آلودگی‌های دنیوی پاکسازی کنی و با رهایی از بندهای مادی، به سمت وحدت و یکپارچگی بروی.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، humility و تواضع باید بیشتر از زیبایی و ظرافت باشد. مانند گردنی که برای تسلیم شدن نرم و نازک است، ما نیز باید در برابر چالش‌ها و مشکلات با افتادگی و نسک ارزشی رفتار کنیم.

هوش مصنوعی: چرا کسی در مسیر عشق دیوانگی، سر خود را به خطر بیندازد؟ این کدوی بی‌ارزش را به کار این زنبور مشغول کن.

هوش مصنوعی: دیروز ذهن را از بار غم و اندوه رها کن، زیرا زندگی به سمت نابودی و فنا می‌هد. سپس مانند منصور، رهایی و اوج را تجربه کن.