هوش مصنوعی: با تارهای زلف خود دل‌های پریشان را تسخیر کن و این ورق‌های کهنه را به هم ببند و سامان ده.

هوش مصنوعی: در جهان، هیچ خطایی بالاتر از وجود تو نیست. تا زمانی که نفس در سینه‌ات است، تنها کار تو باید درخواست بخشش باشد.

هوش مصنوعی: به بالای بام برو، وقتی خورشید به زردی می‌افتد، برای این بیمار نوشیدنی‌ای آماده کن که در حال رفتن است.

هوش مصنوعی: در این دنیای ناپایدار و خراب، دیگر دوستی قابل اعتماد باقی نمانده است. پس بهتر است که مانند نور خورشید، درخشان و نمایان باشی.

هوش مصنوعی: غفلت و بی‌توجهی، مانند دزدی که در کمین است، می‌تواند فرصتی برای آسیب به شما باشد. پس باید هوشیار باشید و آگاهانه مراقب خودتان و موقعیت‌ها باشید.

هوش مصنوعی: هیچ کس در دنیا وجود ندارد که به مشکلات و رنج‌های خود اشاره نکند، پس بهتر است که این دردها را در دل نگه داریم و مانند نقشی بر دیوار، آن‌ها را با خود حمل کنیم.

هوش مصنوعی: صائب، تو دیگر نیستی که از باران بهار بهره‌مند شوی. با چشمان باارزش خود، کشت خود را سبز کن.