هوش مصنوعی: به آرامی و بدون وقفه به دروازه‌های مختلف برو. همان‌گونه که خورشید بی‌دغدغه در آسمان می‌تابد، تو نیز باید با تردید و احتیاط به درهای دیگر نزدیک نشوی. تنها زمانی که در دل خود آمادگی لازم را پیدا کردی، می‌توانی بار دیگر وارد شوند.

هوش مصنوعی: با لب تشنه، زیبایی گل را نمی‌توانی نادیده بگیری، پس بی‌جهت به چشمه کوثر دست نزن.

هوش مصنوعی: می‌توان به راحتی و بدون مانع، به جهان شب نزدیک شد، اما مانند کسانی که بی‌ثمرند، به چیزی که دیگران دارند، دست دراز نکن.

هوش مصنوعی: دل به خاطر بلای آسمان غمگین است و به رنگ سیاه درآمده است. عشق را در دل حفظ کن و اجازه نده که حسرت بر تو غلبه کند.

هوش مصنوعی: به تنگدستی فکر نکن، ای کسی که دیدت محدود است. در دل دریا گره‌زنی بر آب مانند گذاشتن گوهر است.

هوش مصنوعی: خاموشی نمی‌تواند با رازهای سوزان عشق همراه باشد؛ مانند اینکه مهر و موم کردن بر در ورودی آتش‌دان، نباید از سادگی انجام شود.

هوش مصنوعی: در میان عدالت، خواص آب و توانایی آن در زنده کردن زندگی وجود دارد؛ اما در دریای تاریکی، نباید با طغیان و خشونت مانند اسکندر برخورد کرد.

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی دعوت به لذت و نوشیدن است. شاعر از ساغری صحبت می‌کند که خود به خود شراب را به بیرون می‌آورد و در عین حال به زیبایی و جذابیت لب‌های معشوق اشاره می‌کند. او توصیه می‌کند که دست به ساغر نزنید، به‌ویژه زمانی که زیبایی و جذابیت آن نوشیدنی و لب‌ها به شما نزدیک است. به نوعی در این شعر ترکیبی از عشق، زیبایی و لذت‌های ناشی از آن‌ها نمایان شده است.

هوش مصنوعی: سکوت تو باعث برکت و روزی‌ات می‌شود، اما سخن گفتن، روزی دیگران را فراهم می‌کند. پس تا می‌تانی، با گل‌ها در آغوش بگیر و بر سر کسی نزن.

هوش مصنوعی: به خاطر یک مشت خون، صائب، تو به زمین می‌پرستی. در روز قیامت، در کنار قاتل، دست به دعا مشو.