هوش مصنوعی: به افرادی که به توانایی و قدرت دست یافته‌اند، به کسانی که در فقر و نیاز قرار دارند، بی‌اعتنا نباشند و به آن‌ها کمک کنند. موفقیت و ثروت نباید باعث برتری‌جویی و بی‌مهری به دیگران شود.

هوش مصنوعی: با وضعیت و تقدیر آسمانی، راهی جز قبول و تسلیم وجود ندارد؛ در دنیای وسیع و نامحدود، بهتر است از تلاش بی‌فایده خودداری کنی.

هوش مصنوعی: امید برای گشایش و رهایی تنها در دل وجود دارد و نمی‌توان با ضربه زدن به درهای بیرونی به نتیجه‌ای رسید. به جای اتکا به درها و موانع ظاهری، باید به درون خود مراجعه کنیم.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که انسانی با قامت خمیده و ناپسند، شایسته ورود به حلقه‌های خاص نیست. به همین دلیل، از آن شخص خواسته می‌شود که این حلقه را فقط بر دل‌ها نکو نهد و نه بر درهای دیگر. به عبارتی، ارزش و لیاقت شخص باید در دل‌ها سنجیده شود، نه بر اساس ظواهر.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آفتاب از گریبانت سربرآورد و یک آن روشنایی به تو ببخشد، دستت را همچون صبح به دامن شب نزن.

هوش مصنوعی: اگر امید داری که دل تو مانند گوهری ارزشمند شود، نباید در برابر مشکلات و سختی‌ها سر خم کنی و تسلیم شوی. به جای این کار، باید با قدرت و استقامت برخورد کنی و اجازه ندهی که مشکلات تو را بشکنند.

هوش مصنوعی: باید دل خود را از نگرانی‌های دنیا خالی کنی و به فکر آخرت باشی. چون اگر به دنیا دل بستی، مانند افرادی بی‌خبر از حقیقت، به بی‌راهه خواهی رفت.

هوش مصنوعی: مهمانان غیبی که وارد می‌شوند، به آرامی و به دور از چشم‌ها می‌آیند. پس از آن، به بیدار شدن از خواب سنگین و غفلت توجه کن و دیدگاهی روشن داشته باش.

هوش مصنوعی: اگر می‌بینی که کسی از نفس خود مانند یک عالم بزرگ، جانش را می‌گیرد، چرا باید مهر سکوت را بر لبان خود بگذاری؟ مثل عیسی در گهواره، صحبت نکن و زبانت را بند نکن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دچار پشیمانی و اندوه نشوی، هرگز به سراغ چیزهایی که برایت خوشایند نیست نرو و از هر شاخه‌ای به راحتی نچَین.

هوش مصنوعی: به سیاه‌چشمان نگاه نکن، ای صائب، چرا که چشم خود را در خون دل مانند گل‌های قرمز مکن.