هوش مصنوعی: آب را به دست باد بسپار و در چشم آتش خاک بریز. تو نیز مانند خورشید درخشان به آسمان تابش کن و در زندگی‌ات شکوه و عظمت بفرمای.

هوش مصنوعی: چرا تا زمانی نامعلوم در پرده‌های دروغین و خودساخته بمانی؟ ای ماه روشن، دل را از قید و بندهای بیهوده رها کن و زیبایی‌های خود را نشان بده.

هوش مصنوعی: شانس و اقبال خوب ممکن است روزی، ناامیدان را به موفقیت برساند، درست مانند دزدی که به طور ناگهانی به گنجی دست پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: ابتدا زبان خود را از سخن‌های ناپسند مردم پاک کن و سپس به آراستن و تمیز کردن لباس و خودت بپرداز.

هوش مصنوعی: رندی و میخواری، به نوعی با هم تناسب دارند. نوشیدن باده بی‌پروا، باید با افرادی که از قید و بندها رها هستند، همراه باشد.

هوش مصنوعی: عشرت و خوشبختی به راحتی در دام امید نمی‌افتد، مانند تکیه‌گاه یک تاک که به سادگی به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: دست و لب خود را در چشمه آتش بشوی، مانند آفتاب که بعد از آن، خودش را در قلب آب سوزان بیفکند. این جمله به نوعی به بودن در درون یک وضعیت سخت و پرچالش اشاره می‌کند و به دنبال آن تغییری عمیق را که لازم است در درون خود ایجاد کنیم، نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای محتسب، در زمان ظلم، به عدالت اهتمام ورز. وقتی که حد و حدود ما را به اجرا می‌گذاری، با چوب بر تاک نزن!

هوش مصنوعی: چند بار باید در دور خود به عزا نشینی؟ خیمه‌ات را فراتر از غم‌های آسمانی بزن.