هوش مصنوعی: چند بار می‌توان در این دریای بی‌پناهی سرگردان بود؟ مانند حبابی که از پرده‌ای به پرده‌ای دیگر تغییر مکان می‌دهد.

هوش مصنوعی: به بی‌مکانی برس و از چنگال و مشکلات زندگی رهایی یاب، تا چه زمانی می‌خواهی مانند چوب عودی، سوخت و صرف این آتشگاه شوی؟

هوش مصنوعی: نمی‌توان به سادگی انتظار داشت که قطره‌ای در آغوش ابر به گوهر تبدیل شود. برای تبدیل شدن به چیز باارزشی، باید شرایط مناسب و خاصی وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر آبرویت را برای افراد بی‌ارزش فدای آن‌ها نکنی، می‌توانی در همین دنیا از نعمت‌های فراوان و خیرات بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: پیرو از انتقادات و سخنان تند دیگران بی‌نیاز و راحت است و مانند شمعی که در هر قدم می‌سوزد، کیفیت رهبری را به‌دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: نخل تا زمانی که میوه ندهد، از کشمکش و مبارزه دور نیست و تا زمانی که میوه‌اش را ندهد، از خطرات و آسیب‌های بچه‌ها در امان نخواهد بود. در واقع، بی‌ثمر بودنش او را در معرض مشکلات قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: فقرای واقعی از نزد ثروتمندان هیچ جز تلاطم و رنج ندارند و از جواهرات نیز تنها به کاهش و نازکی خود می‌رسند.

هوش مصنوعی: اگر رحمت و بخشش الهی شامل حال کسی نشود، پرده‌پوشی در برابر گناهانش باقی نخواهد ماند و در روز قیامت به شدت رسوا خواهد شد.

هوش مصنوعی: خودشان را نمایش دادن باعث می‌شود که نتوانند به توانایی‌های واقعی خود دست یابند. مانند اینکه آینه مانع حرکت اسکندر می‌شود، خودنمایی نیز راه پیشرفت را می‌بندد.

هوش مصنوعی: زندگی برای مردم جهان آسان نیست و با دردسرهای زیادی همراه است تا کسی به مقام و مرتبه‌ای بالا دست یابد.

هوش مصنوعی: صائب می‌گوید که در میان سختی‌ها و اتفاقات ناگوار، دعا و نیایش برای بهبود اوضاع به اندازه لاغر شدن از درد و رنج موثر نیست. در واقع، شرایط و حوادث گاه چاره‌ساز و بیشتر بر ذهن و روح انسان تأثیر می‌گذارند تا روش‌های فیزیکی و ظاهری.