هوش مصنوعی: تا کی باید به تنهایی و سکوت به نوشیدن بپردازیم؟ به چه مدت باید در جمع دوستان، مانند گوهری در گره، از ابراز احساسات و عواطف خود دوری کنیم؟

هوش مصنوعی: در باغی که بلبل مراقب و منتظر ماست، خوشحالی و شادی واقعی به معنای غم و درد نداشتن است و در این حالت، هر چه بر سر گل‌ها بریزیم، زیبا و دل‌نشین است.

هوش مصنوعی: خورشید نور خود را به همه جا پخش کرده و به راحتی و بدون این که از کسی چیزی بخواهد، به هر جا می‌رود و در هر در و دری می‌زند.

هوش مصنوعی: عشق با کسانی که از زندگی ناامید شده‌اند به گونه‌ای است که مانند زخم زدن بر سنگ است؛ چرا که این گفتگو بی‌فایده و نتیجه‌اش هیچ‌چیز نیست.

هوش مصنوعی: تا زمانی که پای تو در این باغ بر روی گل‌ها استوار و محکم است، این نادانی است که همچون سرو بزرگ و بلند بر روی گل‌ها راه بروی و آن‌ها را زیر پا بگذاری.

هوش مصنوعی: اگر قامت تو همچون حلقه‌ای باشد، باید چشمان عبرت و بصیرتت را باز کنی، زیرا برای ورود به دنیایی بهتر و دوری از انسان‌های پست، نیاز است که به خودت بیایی و جدی‌تر به زندگی ات نگاه کنی.

هوش مصنوعی: تا وقتی که در جستجوی لذت‌ها و شکایت‌ها هستی، چیزی نگو. زیرا این احساسات تیره و غمگینت می‌کنند و می‌توانند تو را به درد و رنج برسانند، حتی اگر در ظاهر چیزی به چشم نیاید.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دلش عشقی سوزان دارد، از انسانیت به دور است اگر بگذارد که گل را بر دهانه‌ی آتش بسوزانند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی در زندگی موفق باشی، باید به ارزش‌های انسانی و دانایی اهمیت بدهی و در عوض به دنبال ثروت مادی نباشی. دنیا پر از مشکلات و بحران‌هاست که گاهی به خاطر قدرت‌طلبی و پول‌پرستی به وجود می‌آید. پس بهتر است با بصیرت و خرد خود به تحلیل اوضاع بپردازی و از افتادن در دام ترفندهای فریبنده بپرهیزی.

هوش مصنوعی: اگر حرمت و اعتبار خود را زیر سوال نبری، می‌توانی در همین مکان از نعمت‌های زندگی بهره‌مند شوی و به شادی و خوشی بپردازی.