هوش مصنوعی: چند بار می‌خواهی به زیبایی و خودپسندی بپردازی؟ چرا زیر پای خود را نمی‌بینی و از زیبایی خود بی‌خبر مانده‌ای؟

هوش مصنوعی: در جایی که عشق به اوج می‌رسد، نباید کم‌طاقت و بی‌تفاوت باشی. مانند مرغی که برای عشق قربانی می‌شود، با درد و رنج خودت را فدای عشق کن و با روحیه‌ای شاد، همه چیز را به‌خاطر این عشق بساز.

هوش مصنوعی: هرگاه دل‌تنگ شدی و احساس ناراحتی کردی، نگذار که این احساس تو را پایین بکشد. بلکه باید مانند خورشید باشی که همیشه در اوج است و نورافشانی می‌کند، تا از وضعیت خود احتیاجی به نگرانی نداشته باشی.

هوش مصنوعی: موضوعات و مسائل زندگی در تاریکی شب نهفته‌اند و بهتر است در این شرایط به دنبال پاسخ سوالات خود نباشیم.

هوش مصنوعی: می‌توان گفت که بستر و محل خواب من تحت تأثیر محبت و حمایت کسی است که مانند بالی بزرگ بر سرم سایه افکنده است. زمانی که به خودم توجه کردم و سرم را زیر بال خودم آوردم، احساس امنیت و آرامش بیشتری کردم.

هوش مصنوعی: برخی از مردم به امید افزایش عمر و طولانی‌تر کردن زندگی‌شان، زمان خود را بی‌جهت هدر می‌دهند و نمی‌دانند که در واقع با این کار، سال‌های زندگی‌شان را از دست می‌دهند.

هوش مصنوعی: با دل و احساس خود، گفتگوهای دوستانه را به جای اینکه با کلمات بیان کنیم، به وصال و نزدیکی رسانده و آن را در وجود خود بروز دهیم، همچون حاصل خوشه‌های نهال خود.

هوش مصنوعی: برای توصیف زیبایی و ارزش یک چیز، همین که به عمق و لطافت آن اشاره شود کافی است. مثل صائب که از بیان ویژگی‌های خود دوری می‌کند و به جای آن به زیبایی‌های درون می‌پردازد.