هوش مصنوعی: از آتش جهنم چه ترسی داری، ای نیازمند؟ زیرا آن شعله‌ای که دل تو را می‌سوزاند، خود تو را ساخته است.

هوش مصنوعی: آیا تو از خاک شهدای عشق برمی‌خیزی؟ که نشانه‌های زیبایی، در دستان و پاهایت دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان مانند چمنی است که در زیر پای او خوابیده و عمر خضر (نماد جاودانگی) هیچ ارتباطی با قد بلند تو ندارد.

هوش مصنوعی: لبخند تو دل‌ها را شگفت‌زده می‌کند، مانند صبحی روشن. دیگر چه نیازی به تکرار شیرینی‌های توست؟

هوش مصنوعی: به خاطر بی قراری تو، دوزخ چه تأثیری می‌تواند داشته باشد؟ زیرا شادی و خوشحالی تو همچون آتش بهاری است.

هوش مصنوعی: وقتی به شکار من آمدی، آنقدر در کنارم بمان که بتوانم تو را به زنجیر ایمانم بکشمت.

هوش مصنوعی: شکار ما از نوع ضعیف و لاغر نیست که بتوانیم به راحتی آن را به دست آوریم، و اگر هم ممکن بود، مقام و دارایی تو نمی‌گذارد که به راحتی به آن دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: اگرچه دنیا به خاطر گفته‌هایش به شدت شیرین شده است، اما هنوز کسی زیبایی و دلربایی لبخند تو را ندیده است.