هوش مصنوعی: من از میان انسان‌ها که پاکی‌شان مشخص است، جدا شدم و به لطف روزگار به حالتی چون دعا در آمدم.

هوش مصنوعی: عشق و خوشی را در زندگی‌ام به من هدیه کن، تا جایی که به رضایت از آنچه دارم راضی شوم و از دنیا قانع شوم.

هوش مصنوعی: وقتی وفادار باشم مانند آب که شفاف و پاک است، پس من هم در دل گل‌های بی‌وفا، قطره‌ای از باران را به دامن خود می‌زنم و تبدیل به کسی می‌شوم که خیانت می‌کند.

هوش مصنوعی: نسیم و صبا در کنار معشوقه بودند و من به خاطر عشق تو در این گلشن به وجد آمدم.

هوش مصنوعی: در کوه و دشت، مقام و شکوه من محدود بود، اما مانند سیل در فضای تو، احساس عدم کنترل و سرگردانی پیدا کردم.

هوش مصنوعی: بهار پر از شور و شوق است و احساسات من آنقدر قوی شده که دیوانه‌وار به هر کسی که به مدت دو روز با او آشنا شوم، وابسته می‌شوم.

هوش مصنوعی: در اخلاق و طبیعت من، هدفی برای سرکشی و نافرمانی وجود نداشت. مانند تیر که به خاطر انحراف خود از هدف، به جای درست نمی‌رسد، من هم به خاطر اشتباهاتم از مسیر درست دور شدم.

هوش مصنوعی: زندگی من با زیر تیغ رفتن به پایان رسید، همان لحظه‌ای که به زبان سخن آشنا شدم و توانستم مانند قلم احساسات و افکارم را بیان کنم.