هوش مصنوعی: هرچند که من از گنج درون خود پر هستم، اما نمی‌توانم با تیغ-te جدا از یکدیگر بسازم.

هوش مصنوعی: زمانی که زبان من از شیرینی سکوت پر شد، دیگر نتوانستم از خوشی و لذت یکدیگر را جدا کنم.

هوش مصنوعی: هر چند که ظاهراً با لبخند و خوشرویی رفتار می‌کنم، اما در درون قلبم مانند پسته که درونش زهر وجود دارد، تلخی و درد نهفته است.

هوش مصنوعی: وقتی صبح می‌کشم نفس، دل و جانم از حرف‌ها و ادعاهای بی‌اساس راحت است و آرامش دارم.

هوش مصنوعی: من به دلیل رویدادهای بسیار ناگوار و اشتباهاتی که درباره‌ام گفته شده، دیگر نمی‌توانم سخن بگویم و انگشت به دندان می‌زنم.

هوش مصنوعی: هرچند که مانند تیغ تیز و برنده‌ام، اما به کلام و سخن هیچ‌وقت لاف و ادعا نمی‌زنم و به درستی شناخته نمی‌شوم.