هوش مصنوعی: در حالی که به محبوب خود نزدیکم و از محبت او بهره‌مند هستم، احساس درد جدایی را در خود حس می‌کنم. مانند لاله‌ای که ظاهراً پررنگ و شاداب است، اما در درونش احساس خالی بودن می‌کند. احساس می‌کنم که پر از زیبایی هستم، اما همچنان در دل، حس جدایی را دارم.

هوش مصنوعی: من بیش از پیش تشنه شده‌ام، گنجایش پیاله‌ام خالی است و به اندازه‌ی ماه، آغوشم پر شده است.

هوش مصنوعی: مجنون من یک روز به آسمان فریاد می‌کشید و به همه نشان می‌داد که چگونه غزال‌های زیبای من به دنیا آمده‌اند.

هوش مصنوعی: هر دانه‌ای نمی‌تواند مرا فریب دهد و به دام بیندازد؛ زیرا من مانند پرنده‌ی اسطوره‌ای عنقا هستم که از قله‌ی کوه قاف زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: پیرم مرا دلسرد نکند مانند دیگران که با گذشت زمان، جوانی را که کهنه شده است، به بی‌اعتباری می‌سنجند. مثلم مانند شراب کهنه شده‌ام که هر سال با گذشت زمان بهتر می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر اندوه و ناراحتی خود، نیکویی و شادی را در می‌خوارگی جستجو کنم، مانند لاله‌ای که پژمرده شده، خون من در پیاله‌ام جاری خواهد شد.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که از نگاه معشوق در دلم نشسته بود، اکنون با چشم‌های غزاله‌ام احساس تازگی و زنده بودن می‌کند.

هوش مصنوعی: دیگر نمی‌توانم کنترل احساساتم را در دست بگیرم، صائب، هر کسی که صدای ناله و آه من را بشنود، متوجه حال خرابم خواهد شد.