هوش مصنوعی: ما مانند سیلابی هستیم که در بیابانی بی‌فرمان رها شده‌ایم و به هر سویی که سرنوشت ما را می‌برد، سریعاً حرکت می‌کنیم.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی بی‌آنکه به ما نزدیک شوی، در آغوش ما نباشی، تو مانند شبنم گل هستی و ما همانند آفتاب درخشان.

هوش مصنوعی: نگاه آن بزرگوار به عالم بالا و عوالم عالی است و ما انسان‌های ضعیف، همچون گیاهان ساده و بی‌قیمتی در دل بیابان هستیم.

هوش مصنوعی: ما در مسیر عشق به نشانه‌های قدم‌های خود افتاده‌ایم و اگر نه، در عبور خود، آسمان را کنار می‌زنیم.

هوش مصنوعی: زاییده‌های پاییز نمی‌توانند ما را به چالش بکشند، زیرا ما همانند درختان سروسالم و ثابت‌قدم در این راه هستیم.

هوش مصنوعی: همه افراد و موجودات برای قضاوت به ما نگاه می‌کنند، زیرا ما در دنیای عدالت، خود محاسبه‌گران و سنجش‌گران هستیم.

هوش مصنوعی: تو در جایگاه والایی قرار داری و ما گرفتار در مشکلات مانند طوفان در بیابان هستیم.

هوش مصنوعی: در هر جایگاهی که مردم جمع شده‌اند، نشانه‌ای از رحمت وجود ندارد، زیرا ما مانند سیل به سمت نبود و عدم در حال حرکت هستیم.

هوش مصنوعی: جواب این شعر به وضوح نشان می‌دهد که ما در نتیجه غفلت، به مقدار کمی از خوشی‌ها و لذت‌های زندگی دست پیدا کرده‌ایم. مانند افرادی هستیم که از یک جام کم رنگ شراب می‌نوشند و از شادی‌های بینابینی دور مانده‌ایم.