هوش مصنوعی: نمی‌توانم در مقابل چهره زیبا و دل‌فریب تو ناله‌کنم، زیرا دلم اجازه نمی‌دهد که این صفحه را با غم یا ناراحتی پر کنم.

هوش مصنوعی: من نه آهی بر لب دارم و نه اشکی برای ریختن در چشمانم. چگونه می‌توانم به چهره‌ی صبحگاه بنگرم؟

هوش مصنوعی: من هزاران رنگیم همچون گل، دلی پر از عشق و التهاب دارم و نه کسی هستم که فقط بخواهم غم و اندوه خود را به نمایش بگذارم.

هوش مصنوعی: اگر در تمام عمر، فقط یک بار او را مانند آینه نگاه کنم، دیدن دوباره‌اش از انصاف به دور است.

هوش مصنوعی: لطفاً با نگاهی مهربانانه به من نگاه کن، چون من قدرت تحمل غم و اندوه را ندارم و حتی نمی‌توانم آهی از ناراحتی بکشم.

هوش مصنوعی: اگر آه من به دیوار آهنی برسد، با نیمی از آه‌ام، آن را بر خاک می‌زنم.