هوش مصنوعی: من کسی هستم که ارزش یاقوت داغ را می‌دانم و از اشک، مانند گوهر چراغ شب، آگاهی دارم.

هوش مصنوعی: من لحظه‌ای از جنون را به دو دنیا نمی‌دهم، زیرا احساس می‌کنم مانند ستاره‌ای سوخته هستم که درد و سوزش خود را به خوبی درک می‌کنم.

هوش مصنوعی: نیازی نیست که لبم را به جام آشنا کنم، چون می‌دانم حسی که دارم، شور و شوقی است که به دل می‌آید.

هوش مصنوعی: از شکستگی‌های خود به عنوان عذر ستم و ظلم دیگران استفاده نکن، زیرا من راه‌های نفوذ به دیوارهای محدودیت و مشکلات را می‌شناسم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف تصویرهای زیبا و دلنشین می‌پردازد. او با استفاده از اصطلاح "ستاره ریزی" به زیبایی و درخشش شب اشاره می‌کند. "کلک سیه زبان" نشانه‌ای از غم و اندوه است که به خاطر فقر و سختی‌های زندگی، تبادل می‌شود. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که با وجود مشکلات، از شادی و زیبایی‌های زندگی، مانند نوری که از دود چراغ می‌آید، بهره‌مند است. این بیان نشان‌دهنده‌ی امید و زیبایی در میان تلخی‌های زندگی است.