هوش مصنوعی: بدن من از لرزش رهایی یافته و دیگر قادر به فرمانبرداری نیست، تزلزل و عدم ثبات به چهار گوشه‌ام رسیده است.

هوش مصنوعی: عواقب اعمالم به شدت نمایان شده و برای عبور از مشکلات زندگی، عصای سالخوردگی به دست دارم. تصویری که از عدالت دارم، به مانند عینکی است که حقیقت را برایم روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر روز قیامت نبود، پس چرا موهایم سفید شده و دندان‌هایم مانند ستاره‌ها از آسمان ریخته است؟

هوش مصنوعی: موی سرم به خاطر پیری سفید شده و من مانند شمعی در صبح که نورش کم‌نور است، در حال لرزیدن و ناتوانی هستم.

هوش مصنوعی: به خاطر ضعف جسمانی‌ام به زمین افتاده‌ام، مثل غباری که در مسیر باد حرکت می‌کند و نسیم صبح در حال جابجایی‌ام است.

هوش مصنوعی: دندانم به خاطر افکار بی‌پایه و سست، دیگر توانایی جویدن نان را هم ندارد و تبدیل به حسرت شده است.

هوش مصنوعی: من قرار نیست همچون یک گوی بی‌هدف و بی‌معنا باشم، هرچند که قد و قامت من مانند تیر در ورزش چوگان به زیبایی است.

هوش مصنوعی: زندگی من به خاطر قدرت و استحکام نیست، بلکه از ضعف و ناتوانی نشأت می‌گیرد و جانم به سختی به لب رسیده است.

هوش مصنوعی: زیاد مرگ مانند کاروانی است که از دل تاریک و غمگین من عبور کرده و باعث شده است که یادها و خاطرات به فراموشی سپرده شوند.

هوش مصنوعی: زندگی من با کلام و صدا به پایان رسید، صائب، مانند برگی که در پاییز از باغ گل جدا شده باشد.