هوش مصنوعی: از بوی خوش شراب رنگ چهره‌ام تغییر می‌کند و به نوعی شاداب‌تر می‌شوم، اما مانند سنگی می‌شوم که در اثر نور شفاف شیشه به نظر محکم و بی‌تحرک می‌آید.

هوش مصنوعی: چرا نباید در جنگ شجاع باشم وقتی که در سختی‌ها و مشکلات مانند سنگ محکم و استوار می‌شوم؟

هوش مصنوعی: خورشید در آب گوهر من غوطه‌ور می‌شود و همانند پیاله‌ای که از جگر لعل ساخته شده، رنگ من را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: غبار حوادث و مشکلات بر چشم‌ها و زیبایی‌ها نشسته است، چگونه می‌تواند بلبل خوش‌آواز من نفس بکشد و زندگی کند؟

هوش مصنوعی: من گل هستم، اما برای اینکه طاقت و قدرت زیادی دارم، از آفتاب تاثیری نمی‌پذیرم و رنگم نمی‌پرید.

هوش مصنوعی: با نوشیدن چند جرعه دیگر، حالتی از سرخوشی و افلاس پیدا می‌کنم و با چند موج دیگر، به عمق دنیایی یکدست و آرام می‌روم.

هوش مصنوعی: صدای من احساس عشق را در دل عاشقان بیدار می‌کند، اما افراد بی‌احساس از آن چیزی نمی‌فهمند.

هوش مصنوعی: به قدری از سرما و بی‌احساسی دنیای اطرافم نارضایتم که دیگر هیچ چیزی نمی‌تواند به من آسیب بزند. حتی اگر چکش آتشینی به سنگ سختی بزند، هیچ تغییری در من ایجاد نمی‌کند.

هوش مصنوعی: چرا دیگر نمی توانم تحمل کنم؟ زیرا در دل خود زخم‌های عمیقی دارم که به شدت احساساتم را می‌خراشد.

هوش مصنوعی: پای من آسیب دیده و شوق و رغبت را از من گرفته است، کاری که باید انجام دهم به خاطر مشکلاتی که دارم، به بن‌بست رسیده است.

هوش مصنوعی: من همچون سیم‌های چنگ، دل خود را به آتش کشیده‌ام، زیرا فکر و اندیشه‌ام به زلفی در دستانم گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: شاید فقط با کمک شانس و موفقیت بتوانم به هدفم برسم، زیرا مانند سنگی که بر روی زمین افتاده، دور از مقصدم هستم.

هوش مصنوعی: تو که از آسمان و دنیای بالا جدا شده‌ای، به خود افتخار کن، چرا که من در زیر آسمان مانند علفی در کنار سنگ‌هاست به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: اگرچه پیشانی‌ام مانند نیشکر تلخ و ناامید است، ولی در دل تنگ و کوچکم شکر و شیرینی وجود دارد.