هوش مصنوعی: با وجود اینکه در زندگی پر از مشکلات و دشمنی‌ها هستیم، اما مانند لاله‌ای که می‌سوزد، گل‌های زیبایی که از عشق و تلاش من به دنیا می‌آیند، به وجود می‌آیند.

هوش مصنوعی: در این باغ من مانند بلبل هستم که صدای خنده گل را از شکستن قفس خود می‌شنود.

هوش مصنوعی: مرا به خاطر بی‌خودی‌ام از باغ دور نکن، چرا که نفس من آرام‌تر از عطر گل است.

هوش مصنوعی: چنان از دست مردم آزار دیده‌ام که حتی به شکرگزاری هم فکر نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: غیر از سایه‌ام هیچ چیز دیگری مرا به شکار نمی‌کشد، زیرا من سال‌هاست که در دام آرزوها و آرمان‌های طولانی خود گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ کس برای من عزیزتر از تو نیست، حتی اگر در نظر دیگران تو را نادیده بگیرند یا کم‌ارزش بدانند.

هوش مصنوعی: با اینکه از محدودیت‌های زندگی رهایی یافته‌ام، اما همچنان نفس کشیدن برایم سخت است.

هوش مصنوعی: دو دورهٔ چهارده روزه از زندگی‌ام گذشت، اما هنوز در چرخش روزگار نتوانسته‌ام از شراب نیمه‌نوشیده بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: به دیگران اجازه نده که درباره من قضاوت کنند، زیرا هرچند موی سرم سفید شده، هنوز هم مثل یک نوزاد آرزوها و خواسته‌های درست و ناب دارم.

هوش مصنوعی: به خواب می‌روم مثل داستانی که از ترانه‌ام به وجود آمده، هر چند که خواب من سبب بیداری هزاران نفر می‌شود.

هوش مصنوعی: من از نشئه و بی‌خیالی به دور نیستم و در این مکان محفوظ و امن، از خطرات و مشکلات در امانم.

هوش مصنوعی: من نیازی به دلیلی دیگر ندارم که در بند باشم، زیرا خودم به خاطر لاغر شدنم همیشه در قفس هستم.