هوش مصنوعی: من ساکت هستم و زبانم را در دندان گرفته‌ام، اما همچون بوی گل، نفس لطیفی دارم.

هوش مصنوعی: من همچون رنگ سلاح جنگ، با سبکی خاص و آزاد، در حال حرکت و کنترل کردن اوضاع هستم.

هوش مصنوعی: من همچون آفتاب ساکت و آرام هستم که با صدها زبان سخن می‌گوید، نه مانند صبح که دندان‌هایش را نشان می‌دهد و بی‌پروا صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: من در دل خود دریاچه‌ای پر از درد و غم دارم، و این دریا چهار موج دارد که نشان از وحدت من است.

هوش مصنوعی: مانند تکیه‌گاه ناپایداری که بی‌هدف است، من هم دچار بی‌نظمی و نابسامانی شده‌ام و اشک‌های من به‌سان دانه‌های باران بر دامانم ریخته می‌شود.

هوش مصنوعی: برای من احساساتی عمیق و شدید به وجود آمده، مانند حالتی که در اثر عشق یا شور و شوق به کسی به سر می‌برم. این احساسات در من چنان قوی هستند که نمی‌توانم آنها را کنترل کنم. در این حال، همواره در حال فکر کردن به زیبایی‌های معشوق هستم که به من الهام می‌دهد.

هوش مصنوعی: من تحت تأثیر محبت و عظمت پرنده‌ای به نام هما قرار نمی‌گیرم، زیرا در دل خود به قناعت و رضایت دست یافته‌ام.

هوش مصنوعی: به کسانی که بی‌احترامی می‌کنند، پاسخ مناسب و مؤثری بدهید، چرا که من توانایی و قدرت لازم برای مقابله با آنها را دارم.

هوش مصنوعی: از نور آفتاب قیامت هرگز از مکان خود حرکت نخواهم کرد، زیرا چهره‌ام مانند آتش، درخشان و پرحرارت است.

هوش مصنوعی: با اینکه از خانه بیرون نرفته‌ام، اما همچون اشکی که از چشم می‌ریزد، نامم در دنیا پخش شده و شناخته شده است.

هوش مصنوعی: از او حال دلم را نپرس، چرا که درد و رنجی دارم که ناشی از زخم‌های بی‌رحم اوست.