هوش مصنوعی: من نه علاقه‌ای به گفت‌وگو دارم و نه از صحبت کردن لذت می‌برم. فقط آرزو دارم که ساکت‌تر از گوشه‌ای از آرزوهای خود باشم.

هوش مصنوعی: در جمع دوستان، همه تحت تأثیر شراب خم شده‌اند و من تنها کسی هستم که در حالی که به خودم می‌نگرم، مانند سبوی پر از شراب، دستم را بر سر خود گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: خنده‌های ظاهری من باعث شد زخم دلم عمیق‌تر شود و اکنون در دل خود جنگی را با زخم‌هایم دارم که هر روز بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه به سرعت از کنار محتسب می‌گذرم، گمان می‌کند که شاید در کدویم سرکه دارم.

هوش مصنوعی: وقتی من صحبت می‌کنم، این از اثر خاموشی و سکوت قبلی من است و ممکن است چندان تصور کنند که من علاقه‌ای به صحبت کردن دارم.

هوش مصنوعی: به خاطر لطف و یاری آسمان به چیزهای کوچک دل نمی‌سپارم، چرا که از تجربیات و رفتارهای بچه‌ها آگاهی دارم.

هوش مصنوعی: صبح شد و من هنوز در خوابم. دل من پر از غم و رنج است و تنها چیزی که دارم، یک سبوی خالی است.