هوش مصنوعی: وقتی که قلمی لطیف و حساس در دست دارم، چرا باید از انتقادها و دردهای دل ناراحت باشم؟

هوش مصنوعی: وقتی که مانند آفتاب به من ظلم می‌شود و زمین مرا زیر پا می‌گذارد، به خاطر اینکه سخنانی آتشین و قوی دارم.

هوش مصنوعی: به فکر معنا و مفهوم نازک و حساس می‌روم، همانطور که موهایم نازک و باریک است. بنابراین، چه اهمیتی دارد که از شکاف‌ها و ترک‌های مو ناامید شوم!

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم از زیر آسمان پر پیچ و خم فرار کنم، وقتی هزار تیر دردناک در انتظارم است؟

هوش مصنوعی: مثل شاخه گلی که از شکستگی‌اش ناراحت است، چگونه می‌توانم از درد و رنج دور شوم؟ درونم پر از هزاران معنی و داستان رنگارنگ است که هر کدام را در آستین دارم.

هوش مصنوعی: از هر سو به من حمله کرده‌اند، اما من مانند آینه‌ای هستم که روحی قوی و مستحکم دارم.

هوش مصنوعی: ای گره‌گشا، به من کمک کن و از مشکلات من عبور کن، چون من در هر یک از موهایم، منتظر هزاران درد و غم هستم.

هوش مصنوعی: در میان این همه ظرافت و لطافت، من صائب هستم که نشان موفقیت را بر پیشانی دارم.