هوش مصنوعی: اگر دو روز در این دنیای تیره و خاکی بمانم، این تصور را نکن که از پرواز و اوج‌گیری در جهان‌های دیگر باز مانده‌ام.

هوش مصنوعی: به دوستانی که امیدوارم روزی برگردند، امید دارم، حتی اگر اکنون در خواب و بی‌خبر از کاروان زندگی مانده باشم.

هوش مصنوعی: به خاطر عطر گل تصمیم به ترک خانه گرفتم، اما به وصال گل نرسیدم و هنوز در خانه مانده‌ام.

هوش مصنوعی: در این بیت، گویا شخص احساس می‌کند که به خاطر یک جاذبه یا فریبنده، از وضعیت دلخواه خود دور شده و در حالی که می‌خواهد به سوی هدفی برود، در میانه راه گم شده است. او مانند یک نقطه پرگار در مرکز قرار گرفته و نمی‌تواند به اطراف حرکت کند یا انتخابی کند. این احساس، نشان‌دهنده نوعی آشفتگی یا تردید در رسیدن به مقصود دلخواه است.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که مفهوم لطیف به دلیل نارسایی واژه‌ها در این شرایط سخت و محدود، ناگفته باقی ماند، من نیز به همین شکل در این وضعیت ماندم.

هوش مصنوعی: من در این باغ و بوستان مانند درخت سرو هستم، اما خوشبختی و لذت‌های زندگی به من نرسیده و میوه‌ای از زحماتم نصیبم نشده است.

هوش مصنوعی: نسیمی ملایم از گل آمد و دفتری را باز کرد. من هم مثل سوسن، در سکوت ماندم و حس و حال خود را به هزار زبان بیان کردم.

هوش مصنوعی: اگر دو روز در این دنیای تاریک و مادی بمانم، تنها برای آن است که زاد و توشه‌ای برای سفر آینده‌ام آماده کنم؛ نه اینکه بخواهم در اینجا بمانم و یاد و خاطره‌ای داشته باشم.

هوش مصنوعی: غرور را کنار گذاشتن، مسیر موفقیت است. من از هر دو دنیا عبور کرده‌ام تا به کاروان نرسم و در آن باقی بمانم.

هوش مصنوعی: من از دنیای مادی جدا نشده‌ام و حتی با وجود شکارهای بسیار، در نهایت تنها به یک تکه استخوان بسنده کردم.