هوش مصنوعی: از روی بی‌حوصلگی، نه به دلیل شوق به موسیقی، درخواست می‌کنم که برای گریه کردن، بهانه‌ای بیاورم؛ همان‌طور که بچه‌ها برای گریه کردن بهانه‌ می‌تراشند.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر بی‌خود بودن و بی‌پناهی به سنگی تبدیل شده و از شدت درد و سوزش، خواهان تنبیه و تازیانه‌ام.

هوش مصنوعی: چشمهٔ حیات و جاذبهٔ زندگی به خاطر عشق به جاودانگی در کنارهٔ زندگی به حالت سکون و تیرگی درآمده است.

هوش مصنوعی: گوشه‌نشینان به دنیای نامرئی و رازآلود توجه دارند، من از زیبایی لب محبوبم دانه‌هایی برای دل‌تنگی‌ام می‌خواهم.

هوش مصنوعی: شوق و اشتیاقی که به خاکساری و احترام دارم، آرامش را از من گرفته و اگر موجی از دریا درخواست کند تا به ساحل بروم، این خواسته را دنبال می‌کنم.

هوش مصنوعی: از دانه‌های روغن بادام برای چشمانم استفاده می‌کنم و از دل مردم زمانه خواسته‌ها و منش نیکو را درخواست می‌کنم.

هوش مصنوعی: فرهاد که به خاطر عشق به شیرین جانش را به خطر انداخت و با چشیدن درد و رنج، به خاطر عشقش تیشه به کوه زد، اکنون همچنان در جستجوی پاداش و نتیجه‌ای از این تلاش‌ها و فداکاری‌هاست. او هنوز پس از همه سختی‌ها و فداکاری‌هایی که انجام داده، توقع دارد که به طور عادلانه از زحماتش بهره‌برداری شود.

هوش مصنوعی: به خاطر این که در اینجا در شرایط نامساعد و یتیمی قرار دارم، نمی‌توانم به ارزش‌های گرانبهایی مانند محبت و دوستی دست یابم. به همین خاطر، از جهانی که محبت و دوستی را به من می‌دهد، خواهان و آرزومندم.

هوش مصنوعی: از کجا می‌توانم پله‌ای برای رسیدن به آزادی پیدا کنم؟ در حالی که در گوشه قفس گرفتار شده‌ام و به شدت به آشیانه‌ام نیاز دارم.

هوش مصنوعی: تیر کج هرگز به هدف نمی‌رسد و من به خاطر سادگی‌ام همچنان به دنبال نشانه‌هایی هستم.

هوش مصنوعی: رفتن به جایی بهتر و به دست آوردن فرصت‌های تازه، تنها در دست کسانی است که منزلت و ثروت دارند. من اما، از گوشه‌ای که در آن گیر کردم، خواهان دگرگونی و پیشرفتم.