هوش مصنوعی: من با کلمات و صداها، از عشق و نزدیکی به دیگران سخن گفته‌ام و همچون نسیمی که در بهار به عطر گل‌ها معطر است، احساساتم را ابراز کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دیگر از جهان امیدی به خوشی ندارم و در زمان‌های خوب، آنچه که از این روزگار ساخته‌ام، کافی است.

هوش مصنوعی: نیم مانند شبنم بی‌پروا، احساسات و دل‌نگرانی‌های خود را به گل منتقل کرده‌ام و از آن گل، خار و زخم‌هایی را ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: من برای درک درد و رنج خود از دیگران، به جای گناه و بی‌تحملی، از لذت شراب استفاده می‌کنم و آن را به می که سرخوشم می‌کند تبدیل کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من به ارزشی که دارم، از جواهرات بی‌نظیر بی‌نیازم، چون از دریا به همین چشمه کوچک توانسته‌ام چیزی بسازم.

هوش مصنوعی: به دیگران محبت و کمک نمی‌کنم و عشقم را به کسی که به من آسیب زده است تقدیم نمی‌کنم. من مانند لاله‌ای هستم که با دل درد و سوختگی‌اش زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: به من چه ارتباطی دارد که مردم دو رو هستند، من خودم زندگی‌ام را با ناز و رنگ‌های مختلف شب و روز ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: مثل کودکان با شگفتی به تماشا ایستاده‌ام و از زینت‌هایی که به مرواریدهای گرانبها شبیه است، به طور ساده و دلنشین ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: غم و اندوه بر من تأثیری ندارد، چون من خودم توانایی ساختن شادمانی از دل غم‌ها را دارم.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که دل روشن من از این جسم تاریک رهایی یابد؟ من همچون شمعی هستم که با مژه‌های اشک‌بار ساخته شده‌ام.

هوش مصنوعی: در این زمین که زندگی‌ام را در آن ساخته‌ام، با وجود تمامی ناهمواری‌ها و مشکلات، توانسته‌ام پایه‌های وجودم را محکم برقرار کنم.

هوش مصنوعی: من به نعمت‌های گوناگون دنیا راضی‌ام، مثل نافه‌ای که با بوی خوشش ساخته شده است.

هوش مصنوعی: خاموشی و سکوت بر کسانی که دچار شک و تردید هستند غالب می‌شود، و من که شبیه به شعله‌ام، از سوی سوختگان و دلتنگان دیده می‌شوم.

هوش مصنوعی: چرا دریا به زیبایی دُر من حسد می‌برد؟ زیرا من قطره‌ای را مانند جواهر ارزشمند ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: من در کناری از سنگ ملامت، که مانند کبک مست به این کوهسار قدم می‌زنم، خود را مورد قضاوت قرار نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: به دلیل وضعیت سختی که دارم، ظاهراً دنیا به من چیزی نداده است. اما با وجود این مشکلات، توانسته‌ام از دردها و چالش‌ها، چیزهای ارزشمندی بسازم.

هوش مصنوعی: سایه من بر زمین از بار سنگینی خالی است، زیرا من با دستانی خالی مثل درخت چنار درست شده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر بوسه‌ای که نماد صلح است، با پیام آشتی به دیگران برخورد کرده‌ام و از آن لب‌های شیرین، سخنانی گرانبها به دیگران ارزانی داشته‌ام.