هوش مصنوعی: در این زمان، به تدریج از حالت خودخواهی دل دور می‌شویم و مانند سایه، در مسیر دیگران قدم برمی‌داریم.

هوش مصنوعی: هر زمان که با دقت به احساسات و اندیشه‌های قلبی‌ام گوش می‌سپارم، هر چیزی که از زبانم بیرون می‌آید، تنها منعکس‌کننده خودم نیست.

هوش مصنوعی: من در حالی که قلبم پر از غم و درد است، در زیر یک لباس، گمشده‌ای مانند یوسف را جستجو می‌کنم که از دیگران دور افتاده و آن را فقط خودم می‌خواهم.

هوش مصنوعی: اگر چه هر بار سعی می‌کنم آرزوها و امیدها را از دل خود پاک کنم، اما حقیقت وجودم، مانند جوهر آیینه، همیشه ثابت و پایدار باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: هرچند که مثل یک خال بر چهره، دلم سوخته است، اما اگر زیبایی در دل وجود داشت، حتماً می‌رفتم.

هوش مصنوعی: روزی از باغ تو گل چیدم و حالا که سال‌ها از آن روز گذشته، هنوز هم دست خود را مانند گل تازه بو می‌کنم.

هوش مصنوعی: صائب، از اینکه برای رسیدن به خواسته‌های دنیوی خود بگریم، فایده‌ای نمی‌بینم؛ چرا که من در آینه دل، تصویر خودم را می‌شویم و متوجه خواسته‌ام می‌شوم.