صائبغزل شمارهٔ ۵۶۸۴
چه قدر سرخوشی از باده انگور کنیم
به که پیمانه خود از سر منصور کنیم
ما که از پرتو مهتاب نظر می بازیم
به چه طاقت هوس انجمن طور کنیم
ما چو نرگس به تن خویش نظر باخته ایم
به چه رو چشم به رخساره منظور کنیم
نمکی نیست درین عالم پرشور، مگر
از نمکدان قیامت دهنی شور کنیم
بروی ای برق سبکسیر که در خرمن ما
دانه ای نیست که قفل دهن مور کنیم
عارفان غوره خود را می گلگون کردند
ما بر آنیم که صهبای خود انگور کنیم
جاده روشن شمشیر بود دست بدست
صائب از مرگ چرا منزل خود دور کنیم
غزل شمارهٔ ۵۶۸۳: دل به این عمر سبکسیر چرا شاد کنیمغزل شمارهٔ ۵۶۸۵: پیش دل شرح زر و گوهر دنیا چه کنیم
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چه قدر سرخوشی از باده انگور کنیم
به که پیمانه خود از سر منصور کنیم
هوش مصنوعی: چقدر خوب است که از شراب انگور لذت ببریم، اما بهتر است پیمانه خود را با دقت و به اندازه مصرف کنیم.
ما که از پرتو مهتاب نظر می بازیم
به چه طاقت هوس انجمن طور کنیم
هوش مصنوعی: ما که تحت تأثیر زیبایی ماه قرار داریم، چگونه می‌توانیم آرزوی حضور در جمع مردمان فریبنده و زیبا را داشته باشیم؟
ما چو نرگس به تن خویش نظر باخته ایم
به چه رو چشم به رخساره منظور کنیم
هوش مصنوعی: ما مانند نرگس، در خودمان غرق شده‌ایم و به چه دلیل باید به چهره معشوق نگاه کنیم؟
نمکی نیست درین عالم پرشور، مگر
از نمکدان قیامت دهنی شور کنیم
هوش مصنوعی: در این جهان پرهیجان، هیچ طعمی وجود ندارد که از دنیای آخرت و حساب و کتاب الهی به دست نیاید.
بروی ای برق سبکسیر که در خرمن ما
دانه ای نیست که قفل دهن مور کنیم
هوش مصنوعی: ای برق سریع و سبک، در مزرعه ما چیزی برای جمع‌آوری نیست که دهن مور را باز کنیم.
عارفان غوره خود را می گلگون کردند
ما بر آنیم که صهبای خود انگور کنیم
هوش مصنوعی: عارفان دل‌های خود را با عشق و درک عمیق زینت داده‌اند، در حالی که ما مصمم هستیم تا از منابع و تجارب خود بهره‌برداری کنیم و به زیبایی و طراوت برسانیم.
جاده روشن شمشیر بود دست بدست
صائب از مرگ چرا منزل خود دور کنیم
هوش مصنوعی: جاده مانند شمشیر درخشان و تند بود، پس چرا از مرگ بترسیم و منزل خود را دور کنیم؟