هوش مصنوعی: بیدار شو ای جان، بیایید در مسیر راهی که صاحب نفسی قرار دارد، خود را فدای او کنیم؛ شاید بتوانیم از دل و جان خود غبار آرزوها و هوس‌ها را دور کنیم.

هوش مصنوعی: سرو تنها می‌تواند با دست نوازش شود، اما ما چه چیزی داریم که بتوانیم در پای کسی بریزیم؟

هوش مصنوعی: ما در سرنوشت خود جرأت نداریم که از هیچ چیز، حتی خاکی که به دست می‌آوریم، برای جلب توجه و رسیدگی دادخواهی استفاده کنیم.

هوش مصنوعی: در آرزوی رسیدن به لیلی، ما در حالتی هستیم که جانمان را به زیبایی و شوقی که در دل داریم، تقدیم می‌کنیم.

هوش مصنوعی: چرا باید شیرینی زندگی را که به سختی به دست می‌آوریم، بیهوده صرف چیزهای ناچیز کنیم؟

هوش مصنوعی: ما شرمنده‌ایم که بال و پر چمن‌زار خود را که آلوده به خون شده، در قفسی رها کنیم و بی‌پروا افشانیم.

هوش مصنوعی: چه ارزشی دارد جان کوچک ما در برابر طلا و گل، بهتر است که جانمان را در پای خارها و پستی‌ها فدای کنیم.