هوش مصنوعی: ما به مژگان تر خود امید داریم و به تازگی چهره خود را با آب گهر زینت بخشیده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در گفت‌وگوهایمان همیشه مواظب و هوشیار هستیم و در هر لحظه آماده‌ایم تا از خود دفاع کنیم.

هوش مصنوعی: مهم نیست که برکت تابش خورشید و پُر کاه چه قدر تفاوت دارد، چون ما خود نور خود را داریم و به مانند شمعی می‌درخشیم.

هوش مصنوعی: دهقان بهاری به گل‌نگاره‌های فصل جدید امیدی ندارد، اما ما هنوز به خیسی و سرسبزی دامن خود امیدواریم.

هوش مصنوعی: ما هیچ تصویر یا علامتی بر ناخن خود نداریم که نشانه‌ای از آزار مورچه باشد. هر چه داریم، تماماً از عمق دل و جان خودمان است.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که هیچ پیام‌رسان یا نامه‌ای وجود ندارد که خبر از سفر پرنده‌ای افسانه‌ای به نام عنقا بیاورد، و ما نیز گوشمان بیهوده منتظر شنیدن اخبار نیست. به عبارت دیگر، ما در انتظار اخبار از یک چیز غیرقابل دسترس و خیالی نیستیم.

هوش مصنوعی: فردوس چیست که در نظر ما زیبا و جذاب به نظر می‌آید؟ ما به خاطر غرور و تصوراتی که داریم، چنین تصوری را درباره‌اش می‌سازیم.

هوش مصنوعی: در گوشه دامن، جایی خالی وجود دارد که منتظر نگاه اوست! هر آنچه که از سفر زندگی بر دوش خود داریم.

هوش مصنوعی: ما و فکر کردن به پوشش و ظواهر، خدا از این کار راضی نیست! اگر به دوست خود توجه داشته باشیم، دیگر نیازی به نگرانی درباره خودمان نیست.

هوش مصنوعی: به خاطر خودسری، ابر به دست آبله زخمی شده است. همچنان که دل عاشق، اختیار سفر خود را در دست دارد.

هوش مصنوعی: خشک و بی‌ثمر شده است و هیچ کودکی از آن شیرین‌کام نگردیده است. ما از نخل دل خود که میوه‌ای ندارد، شرمگین هستیم.

هوش مصنوعی: از تمام کاخی که ساختیم و تلاش کردیم، سهم ما تنها تکه‌ای خام از آجر است که زیر سر داریم.

هوش مصنوعی: خضر در این مسیر به دنبال اخبار و اطلاعات می‌گردد، اما ما از حال و روز دل خود که هیچ اطلاعی ندارد، بی‌خبر هستیم.

هوش مصنوعی: حسن و زیبایی از سادگی و راحتی به وجود می‌آید. اگر از ماه فراتر برویم و بیشتر از این فیض بریم، در این مورد فقط با نگاه خودمان گمان می‌زنیم.

هوش مصنوعی: شعله‌ای که می‌سوزد، از سرنوشت خود باخبر نیست. ما خود را در سفر جدیدی می‌بینیم و از دل نگرانی‌ها و چالش‌هایمان آگاهیم.

هوش مصنوعی: از غباری که برای خود جمع کرده‌ایم و از جایی که در آن حرکت می‌کنیم، به خاطر احترام به زیبایی زمین و نگاه خود، اهمیت می‌دهیم.

هوش مصنوعی: آن روز تلخ و افسرده خواهد بود که نتوانیم اشک و غم پنهانی که در دل داریم را به نمایش بگذاریم.