هوش مصنوعی: از سفر به خاک فقط غبار و خاکستر نصیبمان شد؛ آن سفر واقعاً معنا نداشت، مگر اینکه دل ما در این مسیر به حرکت درآمده باشد.

هوش مصنوعی: دامن کعبه چگونه می‌تواند زنگارهای چهره ما را از بین ببرد؟ ما که در این مسیر هر قدم دو منزل را پیموده‌ایم.

هوش مصنوعی: بهتر است از دست زلف آن محبوب دست بردارید، زیرا ما افراد بی‌کار در طول عمر خود به خاطر یک مشکل کوچک، زحمت و تلاش زیادی کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: باغبان از ما می‌خواهد که در باغ، در را باز نکنیم، زیرا ما از روزنه دل خود به تماشای گل‌ها مشغولیم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به غیر از یاد خدا از دل خود دور کردیم، باعث شد که چشم‌های تفکر ما به افکار غلط آغشته شود.

هوش مصنوعی: آسمان و زمین وجود داشتند و شادی و غم مانند پله‌هایی بودند که در کنار هم قرار گرفته بودند و ما دنیا را به این دو حالت مقابل هم مشاهده کردیم.

هوش مصنوعی: دل ما به هیچ قیمتی بی‌سبب و مفت نشد؛ ما با چشم خود در روشنایی حقیقت، نور یقین را در دل خود حس کردیم.

هوش مصنوعی: ای معلم! خود را درگیر نکن، زیرا ما مانند گردابی هستیم که امیدمان را از دست داده‌ایم و دیگر به ساحل و راه حل نگاه نمی‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر این درد در دل انسان جای گیرد، خونین‌دلانی که به خاطر راهی که قاتل در پیش گرفته، فدای او شده‌اند، بی‌فایده خواهد بود.

هوش مصنوعی: عمر گرانبهایمان را صرف گفتگو و سخن گفتن کردیم، اما در نهایت تنها چیزی که به دست آوردیم، پشیمانی از انجام این کار بود.