هوش مصنوعی: دل ما غرق خواسته‌ها و آرزوهاست، به‌طوری که وقتی به معبد مذهبی نگاه می‌کنیم، آن را به جاگاه بت‌ها تبدیل کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: به خاطر کارهای ناپسند و بدی که انجام دادیم، در نهایت دل روشن و پاک خود را به تنگنا و تاریکی سوق دادیم.

هوش مصنوعی: رشته‌ای از تجربیات و آموزه‌ها وجود دارد که به ما درس‌های مهمی می‌دهد. ما تنها به تماشای این درس‌ها پرداخته‌ایم و از آن‌ها بهره‌ای واقعی نبرده‌ایم.

هوش مصنوعی: چندین بار نفس خود را در معرض غم قرار داده‌ایم، مانند گلی که بی‌دلی فقط برای شکرگزاری لبخند می‌زند.

هوش مصنوعی: ما به یوسف، که象و هم نماد زیبایی و ثروت است، قلب خود را به قیمت زیادی دادیم و دل‌مان شاد است که در این سفر پر از عشق و سودا، شریک شدیم.

هوش مصنوعی: زندگی‌مان را در بی‌فایده‌گی سپری کردیم، مانند موجی که از دل دریا به خار و خس می‌زند.

هوش مصنوعی: مرگ ما را تحت تأثیر قرار نخواهد داد، زیرا با همه وجود به دنیای مادی پرداخته‌ایم.

هوش مصنوعی: چه تصوری است که ما بتوانیم دوباره عزم خود را جزم کنیم، در حالی که در میان طوفان و مشکلات، قبلاً برای ادامه مسیر از هم پا شده‌ایم.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی نمی‌تواند حقیقتی را که با دل و چشم روشن و آگاه دیده‌ایم، تحت تأثیر قرار دهد یا محو کند.

هوش مصنوعی: نگاهی که باز کرد دو جهان را بر ما، از آن نظر به شانه‌ی زلفی که گره‌گیر است، نگاه کردیم.

هوش مصنوعی: هرچند که ما به نظر از دل‌های غمگین و افسرده‌ای برخورداریم، اما توانسته‌ایم جهانی را با نفس گرم خود زندگی جدیدی ببخشیم.