هوش مصنوعی: ما به خاطر ناهماهنگی‌های موجود در زمانه، توانسته‌ایم ظرفیت صبر و تحمل خود را افزایش دهیم.

هوش مصنوعی: زمان ما را از مسیر خود منحرف نکند، حوادث غیرقابل پیش‌بینی ما را به این سلسله مانند آب روان نگرداند.

هوش مصنوعی: ما نه به گفتن علاقه‌ای داریم و نه به شنیدن، با زبان خاموش و با گوش‌های سنگین، زندگی کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: امید جهان به سمت ما گرایش پیدا کرده است، تا ما نیز مانند یک آیینه، نگرانی‌ها و دلخوشی‌های خود را به تصویر کشیده و ببینیم.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و اهمیت خودم به مانند ماه عید در نظر مردم هستم و از رنگ‌های مختلف خیرات و نعمت‌ها، تنها با یک نان و زندگی ساده را به وجود آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما با زیبایی چهره‌ات در مکانی پنهان به تماشای هم می‌پردازیم، زیرا این همه زیبایی را از آینه و تجربه‌های پیشین به دست آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: این درست نیست که از روی مروت و انسانیت، خود را از ما پنهان کنیم. ما با عشق و درد، زیبایی‌هایی را به وجود آورده‌ایم که شایسته توجه هستند.

هوش مصنوعی: می‌گویند که ما به خاطر آرزوی بوسه‌ای که از لبان لیوان ساغر داریم، به پیامی از آن گلبرگ دهان دست یافته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر آغوش گرفتن آن اندام زیبا که مانند تیر و کمان است، حالتی از خستگی و بی‌تابی را تجربه کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: در دل شکسته و پاره‌پاره‌ام، عشق تو را مانند شب قدر که در ماه رمضان پنهان است، نگه داشته‌ام.

هوش مصنوعی: ما به شدت در آتش عذاب فرو رفته‌ایم و مانند تیر به قلب خود زده‌ایم، تا اینکه بتوانیم دل خود را با آنچه که به زبان می‌آوریم هماهنگ کنیم.

هوش مصنوعی: صائب با هنر سخنوری‌اش، مانند عصای موسی، جریانی از چشمه‌ها ایجاد کرده است که از دل سنگ‌ها می‌جوشد.