هوش مصنوعی: چرا باید خود را در کارها گرفتار و آلوده کنم؟ برای چه باید در میان مشکلات و سختی‌ها به زمین بیفتم و آسیب ببینم؟

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم به مشغولیات ناچیز و مسائل بی‌اهمیت توجه کنم، زیرا در عمق وجودم توانایی دارم که مانند خورشید، نور و بزرگی را در دنیا برافراشته کنم.

هوش مصنوعی: من چه باید بکنم با درد و رنجی که از محبت تو به دل دارم، وقتی که حتی اگر به بالاترین درجات کمال هم برسم، باز هم قلبت را به من نخواهی داد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم در زندگی‌ام شکرگزار نعمت‌ها باشم، باید درد و رنجی را که به من وارد می‌شود، تحمل کنم. حتی اگر به خاطر حرف‌های زشت و ناپسند دیگران به جایی برسم که سختی‌ها و چالش‌های بزرگ‌تری براوارد شود.

هوش مصنوعی: چرا باید خودم را در برابر دریا کوچک کنم؟ من که فقط به اندازه‌ای آب احتیاج دارم که مانند شمشیر به کارم بیاید.

هوش مصنوعی: وقتی که به خاطر رفتار دیگران دچار مشکل می‌شوم، آیا می‌توانم از آنها معذرت بخواهم و به دلیل اشاره‌ای که به من شده، هدف تیر و انتقاد قرار بگیرم؟

هوش مصنوعی: تو با صد آینه که خودت را ببینی، سیر نمی‌شوی؛ اما من با یک نگاه به تو، چطور می‌توانم سیر شوم؟

هوش مصنوعی: عشق جوانمردانه به من این امکان را می‌دهد که در برابر غم‌های عشقم، شعور و جوانمردی نشان دهم، حتی اگر روزی پیر و فرسوده شوم.