هوش مصنوعی: وقتی به تو فکر می‌کنم، از شدت شرم نمی‌توانم حتی به تصور وصالت گوش کنم. این خواسته‌ی وصال تو برایم چقدر دشوار و غیرممکن است!

هوش مصنوعی: گاه حوصله‌ام دیگر تاب نگاه کردن به دور دست‌ها را ندارد، از این رو بهتر است به خیال تو قانع شوم و در دنیای خیالی تو زندگی کنم.

هوش مصنوعی: چشم‌انداز روشنی به درخت جوانی می‌نگرد که تو را به یاد می‌آورد؛ آیا من نمی‌توانم به فکر پیوند زدن این درخت تو باشم؟

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم بدون حجاب به چهره‌ات نگاه کنم؟ من که تنها با یادآوری زیبایی‌ات می‌سوزم.

هوش مصنوعی: سایه به خاطر نوع خاصی از جذابیتش، از خود دور می‌شود. حال آیا من می‌توانم با فاصله به زیبایی تو نگاه کنم و تو را مانند غزالی در نظر بگیرم؟

هوش مصنوعی: من برای عشق تو نیازی به زیبایی‌های ظاهری ندارم، اما می‌خواهم بدانم که به چه دلیلی خون خود را برای تو فدای کنم؟

هوش مصنوعی: از خدا می‌خواهم عمری طولانی داشته باشم تا بتوانم به زیبایی‌های چهره‌ات با دقت نگاه کنم و از جزئیات آن لذت ببرم.

هوش مصنوعی: من سرنوشتی دارم که مانند شرم به من می‌آید و آرزو می‌کنم که با صد دیدگاه، زیبایی تو را تماشا کنم.

هوش مصنوعی: در برابر دنیای وسیع و پر از احساسات، چشمی پر از اشک و لب‌هایی خشک دارم. با چه دارایی می‌توانم آرزوی دیدن تو را داشته باشم؟

هوش مصنوعی: زمانی که از تو دور شوم، به گونه‌ای می‌بینم که در این دنیا هیچ آب و شرمی نمی‌تواند لب‌های من را تر کند، جز زلال وجود تو.

هوش مصنوعی: نیم جانی که دارم، در انتظار بخشش توست. بنابراین، چگونه ممکن است که من، ای جان جهان، از بخشش تو دریغ ورزم و بخیل باشم؟

هوش مصنوعی: این شعر بیان می‌کند که اگر من به تجلی و شکوه تو فکر کنم، این تفکر ناشی از قدرت و عظمت تو است نه از قدرت تفکر خودم. در واقع، انسان به تنهایی نمی‌تواند به چنین اندیشه‌هایی دست یابد و این زیبایی و جلال توست که موجب این اندیشه می‌شود.

هوش مصنوعی: چهره نازنین تو چنان زیبایی دارد که حتی نگاه کردن به آن باعث می‌شود آب از چهره‌ام بریزد، هنگامی که با اشاره به ماه چهره‌ات، جلب توجه می‌کنم.

هوش مصنوعی: با نگاه گرم و محبت‌آمیز تو، چهره زیبای تو مانند گل، داغ و سرشار از احساس می‌شود. من چگونه می‌توانم لاله را به رنگ چهره تو درآورم؟

هوش مصنوعی: از لطافت و زیبایی پوست صورت تو هیچ چیز دیگری شبیه نیست، بنابراین می‌خواهم قناعت را به زیبایی تو تشبیه کنم.

هوش مصنوعی: من که چشمانم پر از اشک است و مانند شبنم روی گل‌هایم، چگونه می‌توانم دل خود را با خیال تو آرام کنم؟

هوش مصنوعی: من نتوانستم از وصال تو، دل تنگ و ناراحت را شاداب کنم. اکنون به چه تدبیری می‌توانم اندوه تو را برطرف کنم؟