هوش مصنوعی: من کیستم که از دستورات تو گیج و پریشان شوم؟ چشمانم پر از اشک و دلم به شدت درد می‌کند.

هوش مصنوعی: عشق تو به گونه‌ای نیست که با حقه و فریب برود و از دل من دیگر آنقدر هم نرفته که بتوانم به راحتی دوباره آن را بازگردانم.

هوش مصنوعی: من آن‌قدر صبر دارم که اگر به من زهر هم بدهند، به سادگی تسلیم شوم و شکرگزاری کنم.

هوش مصنوعی: برو ای نصیحت‌کننده‌ی بی‌احساس، چون دل من به قدری زخمی است که حتی نمی‌توانم یادداشتی را بخوانم و برگردانم.

هوش مصنوعی: ای شراب، آنقدر بر خاکستر من نرو که شب بتوانم در نور شمع قدم بزنم و سحر را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: چند بار می‌خواهی در چشمان من ظاهر شوی و از سر درگمی به دور دنیا نگاه کنم، مانند خورشید که به چرخش در می‌آید؟

هوش مصنوعی: ای عمر گرامی، زمانی که از هیچ به وجود آمدی، آنقدر در این دنیا بمان که من بتوانم سفر خود را آماده کنم.

هوش مصنوعی: ای صائب، اگر داستان شیرین من را بشنوی، گوش تو را با شیرینی سخن پر می‌کنم.