هوش مصنوعی: شوق و اشتیاق از سفرهای فراوان باعث شده که رد پای من آن‌قدر گرم و پرشور باشد که به چشم بیاید و مانند قلمی سوخته و پر از عشق جلوه کند.

هوش مصنوعی: به خاطر تأثیر عمیق و شادی‌بخش شعر و ادبیات، من به گفت‌وگو و بیان احساسات می‌پردازم، در حالی که خودم از حال و روز خود بی‌خبرم و به نوعی مانند قلمی هستم که فقط می‌نویسد.

هوش مصنوعی: از چشمانم به جای اشک، خون سیاه می‌ریزد و دل داغ‌دیده‌ام چنان می‌سوزد که مانند دودی به هوا می‌رود.

هوش مصنوعی: در انتظار قضا و قدر، زندگی‌ام در دست تقدیر است و از کارهای ناپسند خودم بی‌خبرم، مانند قلمی که در دست دیگران است.

هوش مصنوعی: عمر من به خاطر حرف‌ها و گفتارهایم به هدر رفته است، و حالا دلم شکسته و دو نیم شده از این مسیر که طی کرده‌ام، درست مثل قلمی که بر روی کاغذ می‌نویسد.

هوش مصنوعی: از میان تمام تصاویری که بر روی آب کشیدم، تنها نتیجه‌اش اشک و ناله و افسوس است، مانند میوه‌ای که از قلمم به جا مانده است.

هوش مصنوعی: از جواهراتی که باعث روشنی چشم‌های دنیا شدند، جز آب سیاه چیزی نمی‌بینم، مثل قلم من.

هوش مصنوعی: هرچند که هرگز از محدوده دستورات خارج نشدم، ولی عمرم به انتهای تیغ نزدیک شد، مانند نوک قلم.

هوش مصنوعی: در مسیر شناخت و درک عمیق‌تر، نتوانستم به جایی برسم؛ هرچند که عمرم کوتاه شد و سیر و سفرهای زیادی کردم، اما همچنان در پیچیدگی‌ها و رمز و رازها مانده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر تقصیری در کار من بوده، راست و درست است، اما با این حال، چرا آن را به من نسبت می‌دهند و چرا هم چون قلمی که می‌نویسد و خطش را محو می‌کنند، مرا درگیر می‌کنند؟

هوش مصنوعی: من فقط از سخن و کلام بهره‌مندم و هیچ چیز دیگری برایم اهمیت ندارد. افسوس که اگر چشمانم هرگز نمی‌بارید، مانند قلمی خشک می‌شدم.