هوش مصنوعی: به خاطر صدای غم‌انگیز تو، به آرامی بر پوست خود می‌مالم و احساس نیاز و خواسته‌ام را بر زمین می‌کوبم.

هوش مصنوعی: اگر لب تازه‌ای را به سیاهی خط بکشم، چهره آب خضر را روی زمین می‌مالم.

هوش مصنوعی: من سرم را به پای تو می‌سایم و چشمانم را می‌مالم، چون اینجا من هستم که پیشانی‌ام را بر کف پای تو می‌گذارم.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که به خاطر لذت سفر، به دیوار و در خانه‌ام می‌زنم و حس می‌کنم که در وطن خودم قرار دارم.

هوش مصنوعی: پرهایم را در قفس نمی‌زنم از خوشحالی، بلکه از اندوه و افسوس است که این گونه خود را می‌مالم.

هوش مصنوعی: این روزها به گونه‌ای است که زیبایی‌های فکر و اندیشه‌ام را با رنگ و لعابی دلپذیر به نمایش می‌گذارم و آن‌ها را به زیبایی جلوه می‌دهم.