هوش مصنوعی: سال‌ها به یادگیری و پرورش خود پرداختم تا بتوانم از دور، فقط یک نگاه به تو بیندازم.

هوش مصنوعی: من نتوانستم با دل غمدیده‌ام را به آهی بشکنم، چون هنگام نفس کشیدن صد غنچه را گشوده‌اید.

هوش مصنوعی: هر چه قدر دنیا از دل‌ها خواسته و خون‌ریزی کرده، من به خاطر دور کردن دلم از آن دنیا تلاش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من آنچه را که با تلاش و احساسات قلبی‌ام جمع‌آوری کردم، نتوانسته‌ام با باران زیبایی که از ابر می‌بارد به دست آورم.

هوش مصنوعی: سیلاب نمی‌تواند بر دشواری‌های جلگه تأثیر بگذارد. من در مقابل دشمن، با صبر و تحمل رفتار کردم.

هوش مصنوعی: من همان غنچه‌ای هستم که به خاطر بی‌حوصلگی‌ام بی‌دلیل و بدون توجه، با یک خنده نابه‌جا رفتار کردم.

هوش مصنوعی: از گلی که به آتش تبدیل شده، در ته پای خود احساس شبنم می‌کنم و به خاطر این حس، تصمیم به سفر به عالم بالا گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر به چیزهای زشت و ناپسند نگاه کنم، نفرت و بیزاری‌ام شدت می‌گیرد؛ اما اگر به دنیا و زیبایی‌هایش توجه کنم، این احساس بیزاری کمتر خواهد شد.

هوش مصنوعی: من در برابر خطرات و مشکلات از خود واکنشی نشان ندادم، مانند حبابی که از دل دریا خارج می‌شود، حسی از خود بروز ندادم و سعی نکردم خود را از شرایط سخت جدا کنم.