هوش مصنوعی: دست به موهای نامنظم کسی زده‌ام و حالا می‌توانم با او صحبت کنم. چشم حسود از من دور است و حالا به عمق وجودم، یعنی جان کلام، دست یافته‌ام.

هوش مصنوعی: من برای زیبایی و ارزش‌های عاطفی‌ام به شدت رنج کشیده‌ام و این دردها و زخم‌ها من را به عمق سخن و حقیقتی گرانبها رهنمون کرده است.

هوش مصنوعی: نگاه نکردم به عمر طولانی خودم، چون عمر جاوید را از لطف و بخشش تو به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر گرمای تفکراتت، مانند شکر ذوب شده‌ام و حالا به خاطر این احساس، به دانشی دست یافته‌ام که شبیه به شیرینی سخن می‌باشد.

هوش مصنوعی: من کوچکم، اما با سخنان شیرین و بلند، قدرتی چون سلیمان پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من در آغوش امید، چیزهای باارزشی را یافته‌ام که از طرف نیسان به من رسیده است.

هوش مصنوعی: درختی که میوه‌های سفیدی دارد، از آن بهشتی خورده‌ام و از شیر آن، سخن و گفتاری را آموخته‌ام.

هوش مصنوعی: من به خاطر ستمی که بر زلف تو رفته، نمی‌توانم از آن دست بکشم، صائب، چه باید بکنم؟ من اکنون در دستان این سخن سرگردان شده‌ام.