هوش مصنوعی: من می‌خواهم صدای بلبلان هرگز از هم جدا نشود، مانند موجی که پیوسته در حال نوشیدن این نغمه است.

هوش مصنوعی: من در تنهایی خود غرق در شوق و عشق هستم و کمال من در این حس است. از این میخانه، تنها به دنبال هم‌نشینی هستم که مانند یک در بسته، آرامش و امنیت را برای من به ارمغان بیاورد.

هوش مصنوعی: به دلیل تنهایی، از آزاد شدن و پرواز کردن احساس می‌کنم که باید از محدودیت‌ها و وابستگی‌هایم رها شوم و به سمت آزادی بروم.

هوش مصنوعی: عشق همچون کمند، به دنباله روح آزاد می‌گردد و من از دل و فکر جهان‌های متفاوت، به دنبال خاطر و ذهنی آزاد هستم.

هوش مصنوعی: زمین با لطافت و محبت، نهالان نازک را رشد می‌دهد و من دوست دارم که انسان‌ها با کلامی ملایم و آرام صحبت کنند.

هوش مصنوعی: من آرزو ندارم که مثل تخت سلیمان یا سریر جم را داشته باشم، بلکه تنها خواسته‌ام این است که در آغوش تو آرام گیرم.

هوش مصنوعی: من هرگز به دیدن و تماشا قانع نیستم، مانند کودکی که از دلش اشک می‌ریزد. من می‌خواهم از گلزار دل و جگر گداخته‌ام، پرچم و گلدسته‌ای به دست آورم.

هوش مصنوعی: من زندگی‌ام را به خاطر خواسته‌های مختلف تلخ نمی‌کنم. اگر دلم را باز کنم، به شیرینی عشق می‌رسیدم و چون می‌خواهم شیرینی را بچشم، مانند پسته برایم خوشایند خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر مرا از نعمت‌ها محروم کنی، خود را در آتش عشق می‌سوزانم. من به دنبال معانی عمیق و برجسته هستم.

هوش مصنوعی: اگر در حال گریه هستم و نمی‌توانم از آن خلاص شوم، از این رو مثل شمعی هستم که نمی‌تواند از سوختن بازایستد. همیشه در جستجوی مسیر و سرنوشتم هستم، مانند جویباری که به دریا می‌پیوندد.

هوش مصنوعی: از سخنان نرم و ملایم، دلم آرام می‌گیرد. همیشه آرزوی سلامتی دارم و از نسیم خسته و فرسوده کمک می‌طلبم.

هوش مصنوعی: من به خاطر ناراحت کردن دوستانم کار خطرناکی نمی‌کنم، چون هدفم این است که قلب دشمنی بی‌رحم را بشکنم.