هوش مصنوعی: تا چه زمانی خنجر ما در زنگار و بی‌استفاده بماند؟ چه مدت می‌تواند جوهر ما زیر زره پنهان بماند؟

هوش مصنوعی: لاله در دشت و بیابان قیامت چه کاری می‌تواند بکند؟ در حالی که سینه ما پر از درد و غم است و او از این موضوع بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: امروز در جمع ما کسی نیست که مانند پروانه به دور آتش بچرخد و از عشق بسوزد؛ فقط یک ورق از داستان زندگی‌مان باقی مانده است.

هوش مصنوعی: ما بیشتر بر حال دیگران می‌گرییم تا بر حال خود، ولی ستاره‌ی خوشبختی ما به سمت آرزوهای دیگران حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: ما با شور و شوقی که داریم، هر دو جهان را به هم می‌زنیم و اگر غم یار وجود داشته باشد، نمی‌تواند ما را متوقف کند.

هوش مصنوعی: دلمان پر از درد و سوز است و عشق ما مانند آتش سوزان در زیر خاکستر پنهان مانده.

هوش مصنوعی: دشمن از گفتگوی ما بهره‌مند می‌شود، اما ما مانند شمعی در این جمع، از خود نوری نمی‌تابانیم.

هوش مصنوعی: آرزوهای ما در دل غم، به آتش تبدیل می‌شود و رگ نازک ما را از عود خارج می‌کند و به ما نشاط می‌بخشد.

هوش مصنوعی: از سرزمین چین، نور و زیبایی به دست آوردند و آن را به قدوم تو تقدیم کردند تا شمع وجود تو، جان و روح ما را روشن کند.

هوش مصنوعی: اگرچه ما در شادی خود اشک می‌ریزیم، اما افسوس که حتی اگر آسمان شیشه‌ای ما را بشکند، تلخی آن را احساس نخواهیم کرد.